Geleneksel medyada çalışan gazeteciler hala var, ama orası da artık 360 dereceyi kapsar hale geldi. Gazetede yayınlanan bir haber aynı zamanda gazetenin internet sitesinde, facebook sayfasında, twitter hesabında da yayınlanıyor. Konvansiyonel, eski tip, gazeteciliği uygulamakta ısrar eden çok az insan ve kurum kaldı. Dolayısıyla gazetecilik de çalışanların eğitimi ve hız açısından yeni medya düzenine ayak uydurmayı başardı.
Gazetenin ömrü 24 saatti, radyo ve TV ile beraber haber alma süresi iki saate indi. Şimdi olayın olduğu anda twitter, facebook ve mobil uygulamalar aracılığıyla haber saniyede iletilebilir hale geldi.
Teknolojinin gelişimi ve artan hız gazetecilere önemli avantajlar sağlıyor. Eskiden yaklaşık 10 kilo ağırlığında olan kameralar şimdi 300 gram.
Gazeteciliğe başladığım yıllarda Eskişehir’de bir mitingi izlemeye gitmiştim. O sırada çektiğim fotoğrafı gazeteye gönderebilmek için önce bir fotoğrafçı bulup fotoğrafları siyah beyaz karta bastırarak şehir dışında bulunan PTT kurampotöre gitmem gerekiyordu. Bir fotoğrafın kurampotörden geçme süresi 20-25 dakika idi. Oysa şimdi cep telefonuyla çektiğim bir fotoğrafı saliseler içinde gazetenin internet sayfasına, facebook sayfasına koyabiliyorum.
Herkes haber kaynağı olabilir!
Varto depremi oldu sırada ben mesleğe yeni başlamıştım. Ankara’da, Kızılay’ın araçlarıyla toplamda 10-12 gazeteci bölgeye gidebilmişti. Tüm Türkiye sadece o gazetecilerin haberleriyle bölgede yaşananları öğrendi. Şimdi böyle bir durum yaşansa bölgedeki herkes haber kaynağı olabilir. Her enkazın başından birisi bir haber, bir fotoğraf, bir bilgi gönderebilir.
Ayrıca bu sayede okuyucuların gazetecinin doğru bilgi aktarıp aktarmadığını denetleme imkânı ortaya çıktı. Gören gözün sayısı arttı. Bunun yanı sıra haberi aktarmanın yolları da arttı.