İsrail’in Doğu Akdeniz havzasında bulduğu rezervler ile yıllık 10 bcm civarında üretim hedefliyor. Ancak bunun ‘off-shore’ yani açık denizde olması işleri biraz zorlaştırıyor. Zira çıkan gaz, ya sıvılaştırılarak LNG şeklinde tankerler ile ya da boru hattı vasıtasıyla taşınabilir. Bu noktada 3 temel veri en doğru kararı belirlemede etkin rol oynuyor. Bunlar;
1-) Denizde, Floating LNG gemileriyle (yüzen platform üzerinden sıvılaştırılması) sıvılaştırılarak satılması. Ancak bu yöntemle yapılacak ticaret sıvılaştırma nedeniyle gaz maliyetlerini arttıracaktır. (boru hattının 3-4 katı)
2-) Karaya doğru boru döşenip ve burada kurulacak LNG terminalinden sıvılaştırılması yoluyla satış. 3-4 yıl içerisinde dünyaya gerek Shale gaz (kayagazı) ihracatı yapmaya başlayacak ABD, gerekse Avustralya gibi yeni bulunan doğalgaz rezervlerinin piyasaya girişi LNG fiyatlarında aşağı yönlü bir baskı oluşturacaktır.
3-) Türkiye’nin artan enerji talebi… Gerek elektrik gerek doğalgaz ihtiyacı fazla olan Türkiye’nin 2-3 saat uçus mesafesindeki bölgede yegâne enerji tüketim üssü olması anlamına geliyor. Rusya’dan İran’a, Azerbaycan’da Irak’a kadar her türlü gaz satışı için önemli bir pazar. Tüm bunlar çok değil en geç 10 yıl içerisinde Türkiye’yi enerji HUB’ı olmaya aday kılıyor. Hem Avrupa’yı besleyen hatların ana kesişim noktası hem de kendi ihtiyacı nedeniyle cazip bir pazar.
Avrupa’nın enerji tedariği ve İsrail’in menfaatleri doğrultusunda en uygun kanalın Türkiye olduğunu düşünürsek İsrail üzerinden boru hattı yoluyla bunun gerçekleşmesini düşünmek yanlış olmaz. İsrail enerji ihracatını en karlı biçimde gerçekleştirmek istiyorsa Türkiye’ye ihtiyacı var.
Wise Hakkında
Wise'ın Benzer Videoları
